دوران ریاست‌جمهوری ابوالحسن بنی‌صدر، که به دلیل عدم کفایت سیاسی وی پایان یافت ورق تازه‌ای برای نظام جمهوری اسلامی ایران رقم زد؛ به دنبال آن “علی رجایی” دومین رئیس دولت نظام جمهوری اسلامی در تاریخ دوم مرداد ماه ۱۳۶۰ ریاست کشور را بر عهده گرفت…

دوران ریاست‌جمهوری ابوالحسن بنی‌صدر، که به دلیل عدم کفایت سیاسی وی پایان یافت ورق تازه‌ای برای نظام جمهوری اسلامی ایران رقم زد؛ به دنبال آن “علی رجایی” دومین رئیس دولت نظام جمهوری اسلامی در تاریخ  دوم مرداد ماه ۱۳۶۰ ریاست کشور را بر عهده گرفت.” شهید رجایی” در روز دوشنبه ۱۲ مردادماه ۱۳۶۰ وارد دفتر ریاست جمهوری شد، این درحالی است که شهید رجایی کمتر از یک‌ماه در دفتر ریاست جمهوری ماند و در روز یکشنبه ۸ شهریورماه سال ۱۳۶۰، همراه با نخست‌وزیرش “محمدجواد باهنر” ترور شد.

با به شهادت رسیدن شهید رجایی شورای موقت ریاست جمهوری بار دیگر دفتر را به عهده گرفت و تا روز جمعه ۱۷ مهرماه سال ۱۳۶۰ که “حضرت آیت‌الله خامنه‌ای” برای ریاست جمهوری انتخاب شد، دفتر را به دست داشت.

محمدعلی رجایی در ۲۵ خرداد ۱۳۱۲ در قزوین متولد شد. پدرش عبدالصمد نام داشت و از کسبه و بازرگانان قدیم قزوین و تهران بود. وی تحصیلات ابتدایی را در قزوین به پایان رساند و در سن ۱۳ سالگی به تهران رفت و از روی خودساختگی، که در شخصیت والای وی بود به کار و فروشندگی (که در آن دوران بسیار مرسوم بود)، در جنوب شهر مشغول به کار شد.

رجایی در ۱۷ سالگی به آموزشگاه گروهبانی نیروی‌هوایی رفت و هم‌زمان با تحصیل با احزاب و گروه‌های سیاسی مخالف شاه مخلوع ایران (همچون فداییان اسلام) آشنا شد، در جلسات “آیت‌الله سید محمود طالقانی” شرکت می‌کرد و از طرفداران طالقانی بود و ضمن حضور در ارتش، مخفیانه با فداییان اسلام فعالیت می‌کرد.

رجایی پس از ماجراهایی از ارتش بیرون آمد و یک سال در شهرستان بیجار به معلمی پرداخت و سپس در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل به دانش‌سرای عالی رفت و در ۱۳۳۸ از آنجا فارغ‌التحصیل شد؛ وی همچنین با انجمن‌های اسلامی دانشجویان نیز همکاری داشت.

شهید رجایی در سال ۱۳۳۸ پس از اتمام تحصیل در دوره کارشناسی ارشد آمار به قزوین بازگشت و با عضویت در نهضت آزادی ایران به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و در جریان فعالیت‌های سیاسی و پخش اعلامیه دستگیر شد و ۵۰ روز را در زندان گذراند.؛ وی پس ‍ آزادى از زندان با “شهید باهنر” به سازماندهى مجدد هیئت‌های موتلفه اسلامی پرداخت.

رجایی همگام با فعالیت‌هاى سیاسى به خدمات فرهنگى از جمله تدریس در مدارس “کمال و رفاه”، همکارى با بنیاد رفاه و تعاون اسلامى با همکارى شهید “آیت الله دکتر بهشتى” و “شهید دکتر باهنر” و “آیت‌الله هاشمى رفسنجانى” نیز مشغول بود.

در سال ۱۳۵۳ رژیم دیکتاتوری سابق، وی را دستگیر و چهار سال در زندان با شدیدترین شکنجه‌های ساواک گذراند؛ قراردادن او در قفس طوطی و کشیدن ناخن‌های پا تنها بخش کوچکی از زندگی رجایی به‌عنوان با سابقه‌ترین زندانی سیاسی زمان خود است.

رجایى در سال ۱۳۵۷ با اوج‌گیرى انقلاب اسلامى همراه دیگر زندانیان سیاسى آزاد شد و بلافاصله وارد مبارزات سیاسى و فرهنگى شد و به اتفاق عده‌اى از همکارانش براى بسیج و سازماندهى مبارزات مخفى معلمان مسلمان تلاش کرد و موفق به ایجاد انجمن اسلامى معلمان شد.